Review: Amsterdam Old Course: wat een ervaring!

Op het kleine parkeerterrein van de golfbaan: twee auto’s en een verdwaalde fiets….We stappen het uit 1935 daterende clubgebouw binnen en worden vriendelijk en duidelijk ontvangen door Annick Schreuder, clubmanager van Amsterdam Old Course. “Goedemorgen heren, welkom, er is geen hond dus jullie hebben de hele baan voor je zelf”. We drinken een kop koffie bij de grote schouw in het sfeervolle clubgebouw. Het interieur ademt rust en nostalgie. De baan is 85 jaar geleden aangelegd aan de (toen nog) buitenzijde van onze hoofdstad in een weids polderlandschap. Bij de driving range staat, voor wat het waard is, zelfs een bordje in het gras “zwarte laantje, anno 1575-doodlopende weg”.
Annick vertelt desgevraagd een stukje geschiedenis over deze bijzondere golfbaan, die inmiddels is opgeslokt door industrieterreinen, spoorwegen, metrolijnen en ..dominant aanwezig de Amsterdamse voetbaltempel De Johan Cruijff Arena en de Ziggo Dome. Het grondgebied blijkt eigendom te zijn van de Nederlandse spoorwegen en de AOC betaalt ieder jaar netjes haar pacht. Voor hoe lang weet niemand. Het contract is in ieder geval weer verlengd tot eind ’24.
Ik kijk door het raam naar buiten en fantaseer over een oprukkende stad en het bestuur van een golfclub. Dat bestuur moet in al die achter ons liggende decennia toch gevochten hebben voor haar bestaan, lijkt me. Was er angst of juist fierheid? Ik stel mij ledenvergaderingen voor en commissies die met gemeente en spoorwegen om de tafel zitten. Dikke sigaren en handen die elkaar schudden. The Old Course mag blijven, maar de bouw gaat door. …. Want op enorme betonnen pijlers slingert een metrolijn zich nu al jaren door het luchtruim tussen de holes 4, 5, 6 en 7. “Niet afslaan als de trein passeert”… In dan die arena en Ziggo Dome, op 3 minuten wandelen vanaf het clubgebouw. Het is echt bizar. Overigens biedt de Old Course Amsterdam de slimme bezoeker van De Arena of de Ziggo Dome een unieke parkeerplaats aan in ruil voor een diner in het clubgebouw, voorafgaande aan een wedstrijd of optreden. Slimme marketing!
Zonder een bal geslagen te hebben ben ik zwaar onder de indruk. Wat een belevenis om hier te zijn en te mogen golfen… We spelen de eerste negen vanaf de gele tee, de baan is hier en daar wat drassig en de par 3 op hole 4 en 7, vragen met een flinke waterpassage en een brede, maar wel ondiepe green, om een goede ijzer of wedgekeuze. Na negen holes krijgen we de ruimte om uitgebreid te lunchen. Het is dan wel wat drukker geworden in het gebouw, er zijn wat tafels bezet, er komen mooie gerechten uit de keuken en de wijn gaat rond. Ik krijg eerder het idee dat de gasten zakenlui zijn en geen golfers, maar dit terzijde. De tweede negen zorgt voor herkenning, want die is hetzelfde als de eerste negen.
Na afloop genieten golfmaat Wim en ik nog van een alcoholvrije pint en dan sluiten we aan het einde van de middag aan in de onvermijdelijke file richting het Westland. Tijd genoeg om alle indrukken nog eens de revue te laten passeren. Amsterdam Old Course: wat een belevenis, wat een ervaring. Geweldig om mee te maken. Die rust, die onthaasting, geen flights voor of achter je…Het zal in de zomer best wel drukker zijn, maar op deze achtste maart, met een temperatuur van een paar graden boven nul en een waterig zonnetje, waren we heerlijk alleen en voelden we ons een dag lang ‘king of the court’.