Mooier wordt het niet

Dinsdagochtend 21 december 07.55u. Twee graden onder nul in de polder. Ik draai een lege parkeerplaats van golfbaan Delfland (Schipluiden) op. Meld me bij de receptie in de golfshop, pak nog even een koffie to go en begin dan aan mijn warming up op de driving range.
Over de plas aan de horizon gloort een licht oranje gele gloed. De zon rekt zich uit en ademt haar eerste stralen over een witte wereld. Met een high five verwelkom ik mijn neef en golfmaat Wim Thoen. We slaan wat ballen in en wandelen langs de gesloten puttinggreen naar de blauwe lus.
Verse eerste wielsporen en voetstappen in de rijp.
Wintersport in de Randstad.
We slaan af. Ganzen vliegen op in een witte wereld.
Bevroren gras en een green die alles tegen houdt.
De standaard twee put wordt een drie put.
Maar goh wat is dit genieten.
De volgende holes zoeken we twee, drie keer naar een witte bal die toch echt midden fairway geslagen was…
Maar ‘who cares’?
Met een harde boterham met pindakaas en een druppels aan de neus wandelen de twee neven door een sprookjes golfwereld.
We lopen en gaan gelijk op en maken onderweg wat tegenlichtfoto’s met een opkomende zon.
Het is stil om ons heen en we hoeven niets te zeggen om te genieten van onze hobby en het fascinerende landschap.
Een ‘box’ zegt meer dan duizend worden.
De ingekorte hole 9 sluiten ik af met een derde par….
Ik moet denken aan het boek van Bob Rotella ….‘Golf is not a perfect game’.
Maar deze golfochtend neigt daar wel naar toe.
Mooier als dit wordt het niet…..

Paul Thoen